در پرش سقوط آزاد با رها کردن پایلوت شوت و باز شدن پشتی چتر، کیسه محتوی چتر از داخل پشتی خارج شده و با کشیده شدن بندها از میان کشهای روی کیسه محتوی ، پارچه کاناپی بوسیله بند اتصال یا Bridle کشیده شده و چتر، باز می شود .

در پرش از ارتفاع ثابت برای باز شدن کاناپی تقریباً همین روند طی می شود با این تفاوت که به دلیل عدم وجود کیسه محتوی در این نوع پرش این روند باز شدن با شدت و سرعت بیشتری صورت می گیرد . این سرعت باز شدن در پرش از ارتفاع ثابت ضروری ، لازم  و حیاتی می باشد ولی در پرشهای با زمان سقوط بیش از ۸ یا ۹ ثانیه این شدت در باز شدن چتر می تواند در مواردی برای چتر و نفر پرنده آسیب زننده و مضر باشد .

یکی از آسیب های معمول که در این مواقع بر روی چتر ایجاد می شود ، فشار و کشش بسیار زیاد بر روی محل تلاقی بند اتصال و کاناپی و بروی سل وسط می باشد .

مورد دیگری که باعث افزایش این فشار بر روی نقطه تلاقی بند اتصال و کاناپی می گردد ، کشش ناشی از وزن کیسه محتوی می باشد که با قرار گرفتن در زیر کاناپی و انتهای سل وسط باعث کشش این قسمت به سمت پائین شده و نیروی مخالفی با جهت کشیده شدن و باز شدن کاناپی ایجاد می کند و این فشار مضاعف درست بر روی نقطه تلاقی بند اتصال و کاناپی وارد می گردد .

علیرغم اینکه این محل اتصال با دوخت لایه های اضافی معمولاً تقویت می شود در مواردی دیده شده که فشار زیاد وارد آمده بر روی آن باعث پارگی و آسیب کاناپی گردیده است .

شرکت آمریکائی Apex در سالیان اخیر برای جلوگیری از بروز این مشکل سیستم اتصال ۲ نقطه ای و یا ۴  نقطه ای را ابداع نموده است. استفاده از این سیستم ، روند باز شدن هماهنگ چتر را افزایش می دهد و بعلاوه فشار ناشی از باز شدن را بروی یک نقطه از کاناپی به طور مشهودی کاهش می دهد.

در سیستم اتصال چهار نقطه ای بند اتصال یا Bridle نه تنها بر روی سل وسط کاناپی ( سل شماره ۴ ) قرار می گیرد بلکه با انشعاب از بند اصلی بر روی سلهای شماره ۳ و ۵ و همچنین در قسمت انتهایی سل وسط ( سل ۴ ) و در قسمت بالای Tail Pocket قرار می گیرد و نه تنها با ایجاد کش هماهنگ و یکسان به باز شدن همزمان و به طور قرینه کاناپی کمک می کند بلکه فشار وارده بر روی یک نقطه از کاناپی را هم به مقدار بسیار زیاد کاهش می دهد .

استفاده از سیستم اتصال چند نقطه ای یا multiple bridle Attachment علاوه بر محاسنی که دارد ، از سوی برخی از پرش کنندگان با تجربه مورد انتقاد نیز قرار می گیرد . 

آنها معتقد می باشند که استفاده از سیستم اتصال چند نقطه ای باید در موارد خاصی و با آشنایی با خطرات ناشی از استفاده آن همراه باشد .

در مواردی که در هنگام پرش و زمان باز کردن چتر مواجه با جریان باد از طرفین  ( Cross wind )  هستیم و چنانچه سرعت جریان باد از سرعت سقوط بیشتر باشد ، این جریان باد می تواند بر روی ۲ بند اتصال که در طرفین سل مرکزی قرار دارند (سلهای ۳ و ۵) اثر گذاشته و باعث چرخش و پیچ خوردن کاناپی شود و مسلماً آگاه میباشید که چرخش کاناپی در پرش از ارتفاع ثابت می تواند مشکلات زیادی را برای فرد پرش کننده ایجاد کند .

به همین دلیل همانطور که در ابتدای مطلب ذکر شد استفاده از سیستم اتصال ۴ نقطه ای فقط برای پرشهای با زمان سقوط بیش از ۸ و یا ۹ ثانیه توصیه می شود و چنانچه زمان سقوط کمتر از این مقدار باشد باید پرش در شرایط وزش باد صفر انجام گیرد .

جهت مقابله با این مشکل پرش کنندگان می توانند از سیستم اتصال ۲ نقطه ای یا Two point bridle Attachment استفاده کنند .

در این سیستم ۲ بند اتصال از روی سلهای ۳ و ۵ حذف شده و فقط بر روی سل وسط و بخش انتهائی سل وسط (جهت مقابله با وزن و کشش tail pocket ) قرار می گیرد .

در طرف مقابل طرفداران استفاده از این سیستم می باشند که می گویند استفاده از این سیستم باعث افزایش چشمگیر سرعت باز شدن کاناپی ، باز شدن کاناپی به صورت یکسان و قرینه و جلوگیری از off heading شدن و ایجاد انحراف در کاناپی می گردد .